De afgelopen tijd is het verband tussen de olieprijs en de beurskoersen wat minder duidelijk. In een grijs verleden was het zo dat een lagere prijs van “het zwarte goud” heel positief was voor de beurs. Het economische idee erachter was dat consumenten -die een belangrijke drijfveer zijn achter de economie- geen onbeperkte middelen hebben. Daarom moeten zij dus keuzes moeten maken waar ze hun geld aan besteden. Dus als men minder uitgeeft aan de pomp, kan men meer geld uitgeven aan andere zaken en dit is goed voor de bestedingen in de rest van de economie.

Het afgelopen jaar was de olieprijs echter zo hard gedaald, dat de beurs zich zorgen begon te maken over de oliebedrijven en de olie gerelateerde bedrijven. Dit is bij elkaar best een heel grote sector. In Nederland is dit in de AEX bijvoorbeeld Royal Dutch Shell, maar ook SBM Offshore. Omdat oliebedrijven enorme investeringen doen en dus veel leningen hebben was het, toen de olieprijs de spreekwoordelijke pijngrens raakte, even zo dat ook alle banken geraakt werden door de lage olieprijs. Nu we weer van de extreem lage olieprijsniveaus weg raken, begint ook de pijngrens verder weg te gaan. We moeten onszelf wel beseffen dat, nu de olieprijs rond de 44 USD staat, we nog steeds niet helemaal in de veilige zone zitten; immers veel projecten hebben een olieprijs richting de 60 USD nodig om echt winstgevend te zijn.

Kortom, als we nog veel verder omhoog gaan, dan komt er wel weer winst voor de bedrijven, maar dan gaat het alsnog weer pijn doen bij de consumenten. Een snel hogere olieprijs is dan dus ook niet speciaal goed voor de beurs. Een langzaam opkruipende prijs is beter voor de beurs. Maar gezien het recente verleden en de enorme verschillende behoeftes in de OPEC vraag ik me af of het allemaal rustig kan zijn.